Chemiczne dodatki do karmy  to pikuś w porównaniu z chemią, którą regularnie podajesz psu w formie “ochrony” przeciw pchłom i kleszczom.

Kleszcze to groźne  pasożyty psów i kotów. Nie ma wątpliwości, że Twój zwierzak potrzebuje ochrony.  Problem w tym, że sprzedawcy i producenci pokazują Ci tylko jedną stronę medalu. Ostrzegają przed wirusami przenoszonymi przez kleszcze. Polecają chemiczne środki ochronne. Ale jednocześnie milczą na temat skutków ubocznych stosowania kropel, obroży czy tabletek przeciwkleszczowych. 

W konsekwencji regularnie “zabezpieczasz” psa chemicznymi pestycydami, nieświadomie narażając go na zmiany neurologiczne i behawioralne, problemy z poruszaniem się, choroby nerek czy wątroby.

Żeby było jasne – nie chodzi o to, abyś zrezygnował z jakiejkolwiek ochrony. Chodzi o to, abyś poznał ryzyko związane ze środkami insektobójczymi i dopiero potem podjął decyzję o ich ewentualnym użyciu. Tym bardziej, że istnieją naturalne, skuteczne i o wiele bezpieczniejsze metody odstraszania pcheł i kleszczy. 

Przeczytaj, a zrozumiesz lepiej:

• czym są preparaty przeciw pchłom i kleszczom,
• dlaczego chemiczne środki insektobójcze mogą być niebezpieczne dla ludzi, zwierząt i środowiska,
• jak chronić psa przed kleszczami w sposób naturalny i bezpieczny.

Strach przed kleszczami sprawia, że u milionów psów i kotów na całym świecie stosuje się chemiczne środki ochronne. Regularnie, nawet kilkanaście razy w roku, traktujemy zwierzaki tą samą chemią, którą używa się do oprysków na pola uprawne, sady i warzywa. 

Najnowsze badania potwierdzają, że związki chemiczne zawarte w produktach do stosowania na skórę mogą przedostawać się do narządów wewnętrznych – nerek, wątroby i mózgu. Mogą powodować problemy z poruszaniem się, drgawki, alergię, trudności z poruszaniem się, a nawet prowadzić do śmierci zwierzaka. Coraz więcej dzisiejszych  właścicieli psów i kotów łączy  problemy zdrowotne bezpośrednio z podaniem preparatu na pchły i kleszcze. Organizują protesty i walczą o zakaz sprzedaży niektórych produktów.

Czyli zobacz – produkty insektobójcze powinno stosować się jako ostateczność, świadomie oceniając ryzyko, a nie jako comiesięczną rutynę.

Co to są konwencjonalne środki ochrony przeciw pchłom i kleszczom?

Substancje, które znajdziesz w produktach owadobójczych  to  insektycydy – grupa związków, które Światowa Organizacja Zdrowia uznaje za toksyczne dla ludzi i zwierząt. Działają silnie zabójczo na owady, ale jednocześnie wpływają na zdrowie psów, kotów i ludzi. Każdy z dostępnych na rynku preparatów może powodować skutki uboczne. 

Badania przed dopuszczeniem preparatu na rynek trwają zbyt krótko, aby przewidzieć ich wpływ na zdrowie w dłuższej perspektywie czasu.  Potwierdziła to  Agencja Ochrony Środowiska Stanów Zjednoczonych (EPA), która w 2008 roku badała przypadki śmierci zwierząt po podaniu kropli przeciw kleszczom. Chociaż preparaty ostatecznie nie zostały wycofane z obrotu, specjaliści EPA przyznali, że nie da się przewidzieć ich  toksyczności. 

Skutki uboczne stosowania chemicznych preparatów przeciw pchłom i kleszczom.

O  możliwych skutkach ubocznych dowiesz się z samej ulotki dołączonej do produktu. Problem w tym, że prawie nikt nie czyta ulotek. Zresztą czasem nie masz nawet takiej szansy, bo w gabinecie lekarz od razu podaje środek przeciwkleszczowy.

Oto kilka rzeczy, o których dowiesz się z ulotek:

Dalej  przeczytasz, że:

Wyobraź to sobie. Twój pies ma czerwoną szyję.  Zamiast sierści na jego skórze pojawia się  łysy placek.  A Ty spokojnie czekasz dwa tygodnie, bo producent mówi, że objawy “zazwyczaj” mijają. Albo jeszcze lepiej – wyobraź sobie, że chodzi o Ciebie.  Na przykład kupujesz nowy szampon. Po umyciu masz na głowie czerwone plamy, skóra Cię piecze, a potem garściami wypadają Ci włosy … Serio dalej używałbyś takiego produktu?

Czy nie uważasz, że zamiast eksperymentować na psach, producenci powinni eksperymentować na sobie?

A teraz najciekawsze. Z niektórych ulotek dowiesz się, że preparat może w ogóle nie zadziałać.

Dr Karen Becker, najbardziej znana dietetyczka i weterynarz na świecie, potwierdza, że często trafiają do niej psy, które kilkanaście razy w roku były nakrapiane insektycydami, a mimo to uzyskują pozytywny wynik na choroby odkleszczowe.

 Jeśli do informacji, które podają sami producenci, dodamy wyniki badań oraz doświadczenia właścicieli zwierząt, to wiemy jedno – chemiczne środki owadobójcze wcale nie są bezpieczne. 

Co konkretnie znajdziesz w obrożach, kroplach i tabletkach przeciwkleszczowych?

Większość preparatów opiera się na jednej z trzech substancji owadobójczych, tj. na fipronilu, permetrynie i imidakloprydzie.  Coraz więcej opiekunów decyduje się też na tabletki z substancją o nazwie fluralaner. Poniżej dowiesz się, dlaczego (i w jakich sytuacjach) te substancje mogą okazać się groźne dla zdrowia Twojego zwierzaka.

1# Fipronil.

Fipronil to insektycyd, dopuszczony do stosowania w produktach insektobójczych w Europie i Stanach Zjednoczonych, chociaż badania sugerują, że może być toksyczny nie tylko dla pasożytów. Znajdziesz go w kroplach na kark, takich jak Frontline, Fiprex, Amflee, Fypryst i Controline. Nałożony miejscowo ulega wchłonięciu przez skórę w ciągu 24 godzin i utrzymuje się na zwierzętach przez co najmniej 56 dni. 

Z badań laboratoryjnych wynika, że może powodować agresywne zachowanie, brak koordynacji, uszkodzenie nerek, nowotwory złośliwe i choroby wątroby. Potomstwo zwierząt narażonych na fipronil w czasie ciąży może być karłowate, a dojrzewanie płciowe zajmuje im więcej czasu. 

U ludzi narażonych na działanie fipronilu, pojawiają się objawy neurologiczne, takie jak zawroty i bóle głowy, nudności, wymioty, osłabienie układu nerwowego oraz drgawki.

Od lat producenci utrzymują, że preparaty typu spot-on są bezpieczne i  kumulują się wyłącznie w warstwie tłuszczowej skóry. Ale badanie opublikowane w  Japonii w czerwcu 2021 r. podważa tę tezę. Japońscy naukowcy (przy wsparciu rządu, Agencji Ochrony Japonii oraz środowiska weterynaryjnego) udowodnili, że fipronil, naniesiony na skórę myszy, psa i kota, jest rozprowadzany w całym organizmie. Przenika do krwi, wątroby, nerek, śledziony, serca, narządów rozrodczych oraz mózgu. Wpływa na możliwości poznawcze, zachowanie i koncentrację. Prowadzi do zmian behawioralnych, zmienia poziom dopaminy i serotoniny w mózgu. 

Czyli zobacz produkt, który z dobrych chęci co miesiąc wcierasz w kark swojego zwierzaka, to w rzeczywistości substancja toksyczna i rakotwórcza, która może przedostawać się do narządów wewnętrznych i mózgu. 

W jaki sposób może dojść do zatrucia fipronilem u psów i kotów?

Wbrew zapewnieniom producentów, istnieje wiele okazji, aby krople przeciwpchelne okazały się niebezpieczne dla Twojego zwierzaka. Nawet przy miejscowej aplikacji nie masz pewności, czy preparat nie spłynie po sierści w miejsce łatwo dostępne dla psa i kota. Do zatruć może dojść w wyniku połknięcia, wylizania sierści, wdychania, podania niewłaściwej dawki oraz z powodu zbyt częstych aplikacji. 

Szczególną ostrożność zachowaj, jeśli masz w domu więcej zwierząt – mogą wzajemnie wylizywać sobie sierść, a kiedy leżą blisko siebie mogą wdychać nałożone na skórę toksyny.

#2. Imidaklopryd 

Imidaklopryd (stosowany w kroplach i obrożach, np.. Foresto) to związek neurotoksyczny, używany do zwalczania szkodników na polach uprawnych, karaluchów, termitów, mrówek, pcheł i kleszczy. Największym jego producentem jest firma Bayer AG – niemiecki koncern chemiczny i farmaceutyczny. Według raportu finansowego za rok 2021, sprzedaż produktów związanych z imidaklopridem wyniosła około 2,2 miliarda euro, co stanowiło około 7,4% całkowitej sprzedaży firmy. 

Oto niektóre z potencjalnych skutków ubocznych imidaklopridu u psów:

• Reakcje alergiczne – świąd, zaczerwienienie skóry, łysienie i skórne wysypki.
• Zaburzenia układu pokarmowego – Niektóre psy mogą doświadczać wymiotów i biegunki. Mogą również odczuwać dyskomfort w okolicy brzucha i tracić na wadze.
• Problemy z układem nerwowym – Imidakloprid działa na układ nerwowy insektów, ale może również wpłynąć na układ nerwowy psów. Niektóre psy mogą wykazywać objawy takie jak drżenie, zwiększona pobudliwość, apatia lub problemy z koordynacją ruchową.
• Zmiana zachowania – imidakloprid może prowadzić do zmian behawioralnych, obniżenia nastroju i utraty apetytu.

To jeszcze nie wszystko.

Badanie opublikowane w czasopiśmie “Frontiers in Veterinary Science” wykazało, że imidakloprid może prowadzić do zmian w składzie mikroflory jelitowej psów, co może wpływać na odporność, zdolność reprodukcyjną i trawienie.

Autorzy pracy naukowej  “Effect of imidacloprid on biochemical parameters in male albino rats”, opublikowanej w 2014 roku sugerują, że imidakloprid może powodować uszkodzenia nerek, wątroby i zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, takich jak ALT i AST. Chociaż badanie przeprowadzono na gryzoniach, istnieje uzasadniona obawa negatywnego wpływu tej substancji na funkcjonowanie wątroby także u zwierząt domowych .

Uwaga. Produktów opartych na imidakloprydzie powinni unikać właściciele szczeniąt, psów starszych,  psów z chorą wątrobą i nerkami oraz opiekunowie ras podatnych na choroby dróg żółciowych, jak owczarki szetlandzkie, sznaucery miniaturowe oraz spaniele.

W 2015 roku badacze z Uniwersytetu Stanowego Karoliny Północnej  odkryli, że psy, u których stosowano imidaklopryd były dziesięciokrotnie bardziej narażone na torbiele pęcherzyka żółciowego niż psy z grupy kontrolnej.

#3. Permetryna.

Permetryna to jeden z najstarszych środków insektobójczych. Znajdziesz ją w obrożach przeciwpchelnych (Sabunol, Happs oraz Pess), zasypkach owadobójczych i sprayach na  sierść. Zgodnie z klasyfikacją UE jest to związek o ostrej toksyczności. Działa szkodliwie po połknięciu, wdychaniu oraz po kontakcie ze skórą. Może prowadzić do silnych reakcji alergicznych u psów. 

Permetryna jest silnie trująca dla owadów, wysoce toksyczna dla kotów i organizmów wodnych i niebezpieczna dla ludzi. 4 koty zmarły w trakcie badań nad jej bezpieczeństwem. Obecnie dopuszczona jest jedynie w preparatach dla psów. 

Pamiętaj, że dopuszczenie do sprzedaży nie potwierdza jej zupełnego bezpieczeństwa.

#4. Fluralaner 

Fluralaner to stosunkowo nowy środek ektopasożytobójczy. Znajdziesz go w tabletkach przeciwkleszczowych o nazwie Bravecto (dopuszczone do obrotu w 2014 roku). Należy do grupy izoksazolin – substancji, które skutkują niekontrolowaną aktywnością neuronów i ostatecznie śmiercią owadów. 

Tabletki działają niemal natychmiast, chronią przed kleszczami aż do 12 tygodni, a w dodatku mają formę smakołyku. 

Przyznam, że z oceną Bravecto mam największy problem. Z jednej strony perspektywa ochrony w formie smacznych i bezproblemowych w podaniu tabletek brzmi super. Tym bardziej, że producent zapewnia o ich bezpieczeństwie, organy unijne twierdzą, że zalety przewyższają ryzyko, a  lekarze weterynarii potwierdzają skuteczność.

Z drugiej strony pojawiają się wątpliwości,  bo ponad 100 000 właścicieli zwierząt z całego świata podpisało petycję o ich wycofanie. Powstała duża społeczność opiekunów, których psy po zażyciu preparatu, zmarły, oślepły, dostały ataku padaczki i miały problem z chodzeniem. W internecie znajdziesz specjalną stronę internetową oraz grupę facebookową poświęconą skutkom ubocznym po podaniu Bravecto. Ludzie z całego świata dzielą się historiami psów, które wydawały się zdrowe, a które odeszły w krótkim czasie po zażyciu leku z fluralanerem.

Chociaż leki izoksazolinowe są ukierunkowane głównie na układ nerwowy bezkręgowców, nie można ostatecznie wykluczyć ich negatywnego wpływu na zdrowie psów i kotów. Co więcej, doniesienia o objawach neurologicznych u psów idealnie pasują do sposobu działania  insektycydów, które uszkadzają układ nerwowy. 

Tabletki były dobrze tolerowane przez psy w badaniach przed rejestracją leku. Z czasem zgłoszono jednak przypadki działań niepożądanych po zastosowaniu. Niektóre z nich obejmowały ciężkie neurologiczne epizody, takie jak drżenie, ataksja i drgawki. Badacze opisali je na podstawie siedmiomiesięcznej suczki rasy kooikerhondje (płochacz holenderski).

Zobacz na filmie poniżej:

Z badań przeprowadzanych przez Europejską Agencję Leków wynika, że uboczne skutki obejmują 1,6% leczonych zwierząt. U kotów mogą wystąpić wymioty, wypadanie włosów, swędzenie, biegunka, letarg, suchość skóry, podwyższony poziom ALT i nadmierne ślinienie.

1,6% to niewiele, dopóki nie uwzględnimy skali sprzedanych dawek. W czasie pierwszych trzech lat producent sprzedał około 42 milionów dawek z czego około 18 milionów w Unii Europejskiej (UE). W tym czasie zgłoszono działania niepożądane u 5326 psów, z czego 2144 znajdowało się w UE. Zgłoszono śmierć 1265 psów na całym świecie i 342 w UE.

Dziś mija 9 lat od wprowadzenia Bravecto na rynek. Przez ten czas sprzedano około 120 milionów sztuk na całym świecie. Statystycznie jakieś 2 miliony zwierząt mogły ucierpieć w wyniku podania leku. Ponieważ większość właścicieli nie zgłasza epizodów, rzeczywiste statystyki mogą wyglądać znacznie gorzej.  

Czy po tym, co już wiesz, nie uważasz, że powinniśmy obawiać się środków przeciwkleszczowych równie mocno jak samych kleszczy? 

Czy to nie jest szaleństwo, że w ramach “ochrony” potencjalnie szkodzimy  zdrowiu naszych zwierząt? Przecież chodzi o to, aby truć kleszcze, a nie nasze psy i koty.

Oczywiście możesz powiedzieć, że każdy lek niesie za sobą ryzyko. Producenci upierają się, że skrajne powikłania pojawiają się rzadko. Ale co zrobisz, jeśli padnie na Twojego psa? Naprawdę chciałbyś oglądać go w takim stanie, jak na filmiku powyżej?

Zanim zdecydujesz się na chemiczne środki, wypróbuj naturalnej ochrony. Bez ryzyka drgawek, alergii, wymiotów i problemów z chodzeniem po zastosowaniu. Kilkanaście tysięcy badań potwierdza, że na całym świecie istnieje około 200 gatunków roślin, które skutecznie odstraszają kleszcze.

Przeczytaj o naturalnych suplementach w moim wcześniejszym artykule:

Preparaty na pchły i kleszcze. Naturalne sposoby ochrony bez skutków ubocznych u psa. ZOBACZ >>>.